نگار
ای جفا پیشه نگارا، دل خارا داری
زلف دلکش، رخ مهوش، قد زیبا داری
تو نه میلی بسوی عاشق شیدا داری
که من از غصه بمیرم تو چه پروا داری
لاادری
- ۰ نظر
- ۰۹ مهر ۹۵ ، ۲۰:۰۰
ای جفا پیشه نگارا، دل خارا داری
زلف دلکش، رخ مهوش، قد زیبا داری
تو نه میلی بسوی عاشق شیدا داری
که من از غصه بمیرم تو چه پروا داری
لاادری
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی بادهٔ گلرنگ نمیباید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست
دلم برای مادربزرگم تنگ شده
بزرگترین حسرتم اینه که چرا لحظات آخر باهاش خداحافظی نکردم
گلزاده دلتنگتم تا ابد
تصمیم هایی مانده از دوران کبری
تصمیم دارم کلّ شان را من بگیرم!
من یوسف قرنم، زلیخا خاطرت تخت
این بار می خواهم خودم گردن بگیرم
امید صباغ نو
تازه واقعا معنی #اخوی رو درک میکنم و میبینم حق داشته فهیم بنده خدا
خیر سرمون یه داداشی داریم شده انگل ما
هی بدوش هی بدوش
امروز دوباره 50 تومن تیغمون زد بره پی یللی تللی
از این قهوه خونه به اون قلیون سرا و کافه
یکی نیست بگه احمق حیف نون گمشو برو دانشگاتو تسویه حساب کن کت بسته به عنوان سرباز صفر نبرنت خدمت (حیف سرباز صفر)
خدائیش یه لیسانس زپرتی معماری باید 5 سال و نیم طول بکشه؟ و همینجور که این نابغه پیش میره 6 سال
بابا مردم تو 6 سال دکترا میگیرن
الان اینه
دوسال دیگه با پشگل گوسفند هموار شد من که سمتش نمیرم
زهی صبحی که او آید نشیند بر سر بالین
تو چشم از خواب بگشایی ببینی شاه شادانی
مولانا
آری صنما بهانه خود کم بودت
تا خواب بیامد و ز ما بر بودت
خوش خسب
که من تا به سحر خواهم گفت
فریاد ز نرگسان خواب آلودت
در شهر مرده بادها
زنده باد اندیشه نیک