یه جوری شدن آدما
سطح درگ و شعور (سطح سواد نه) خیلی خیلی اومده پایین
مردم روی هیچ چیزی تمرکز نمیکنن
به هیچ چی فکر نمیکنن
یه شعری میخونیم و کافیه توش می و معشوق باشه به به و چه چه
یه نمونه
شعر مولانا میخونیم دور هم (دور هم واقعی که نداریم خدارو شکر) طرف میگه درکش نمیکنم
خب مردک نیم تنی یکم فکر کن
بعد نفهمیدی بگو نفهمیدم
نمونه دوم
من خودم یک انسان نمای بی شعورم
رو سر بنه به بالین
تنها مرا رها کن
ترک منِ خرابِ
شبگرد مبتلا کن
ماییم و موج سودا
شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا
خواهی برو جفا کن
مولانا
نه به خانه دل قرار و نه به کوی یار گیرد
به کجا روم، ندانم که دلم قرار گیرد....
اول
هیچم اما پوچ نیستم
دوم
یه چیزی داریم حاصل جفتگیری هیچ و پوچ که شده هوچ
خیلی بده هوچی گری
این هجم از هوچی گری توی جامعه برای من که غیرقابل هضمه
تا آینه رفتم که بگیرم خبر از خویش،
دیدم که در آن آینه هم جز تو کسی نیست!
من در پی خویشم، به تو بر میخورم اما
آن سان شده ام گم که به من دسترسی نیست
هوشنگ ابتهاج
نه دامیست
نه زنجیر
همه بسته چراییم؟
مولانا
تیغ تیزی گر به دستت داد روزی، روزگار
هرچه می خواهی ببر اما نبر نان کسی
اگر نداشتنت، ترس در دلم انداخت
هراسِ داشتنت، بیشتر مرا ترساند
وحید نجفی
یه تراول 50 تومنی تقلبی رفت تو پاچم
لعنت بر آدم متقلب
